Pierwsze wzmianki o spanielu bretońskim pojawiły się około 1865 roku w Bretanii francuskiej. W 1896 spaniel bretoński został po raz pierwszy wystawiony w Paryżu, jako własność państwa Camborg i Pontavice. Miał niewiele wspólnego z obecnym spanielem bretońskim i wydaje się, że nie odniósł sukcesu.
    W 1901 roku pierwszy spaniel bretoński o imieniu Boy został wpisany do Francuskiego Rejestru Psów. Dzięki miłośnikom rasy w roku 1907 określony został jej standard  i założony Klub Spaniela Bretońskiego. W pierwszej wystawie klubowej, która odbyła się w miejscowości Loudeac, wzięło udział pięćdziesiąt psów. Wystawa nie odniosła sukcesu, gdyż występowały znaczne różnice pomiędzy psami. Tym niemniej grupa entuzjastów postanowiła bardziej ujednolicić rasę i w 1923 roku standard został skorygowany na " 50 na 50 cm", czyli pies mieszczący się w kwadracie, jak jest do dziś. Ostatnia korekta miała miejsce 13.03.2001.
    Jeżeli chodzi o historię współczesną, trzeba przyznać, że nie moglibyśmy mówić o spanielu bretońskim, gdyby nie trzy osoby, które najwięcej zrobiły dla jego rozwoju i rozpowszechnienia: Louis Bourdon i jego hodowla Cornouaille, Dominic Covolo i  Du mas de la Combe i Guy Morin ze swoją Keranlouan. Synowie dwóch z nich, Hervé Bourdon i Patrick Morin, kontynuują dzieło swoich rodziców odnosząc niezliczone sukcesy. Trudno w Europie znaleźć rodowód, w którym nie występowałyby psy z jednej z tych hodowli.
    Obecnie spaniel bretoński to najbardziej popularny pies myśliwski we Francji.
Informacje o historii rasy zaczerpnięte z czasopisma "Trofeo" nr 404, autor: José Luis Recondo.